Bas Haring: Plastic Panda's

Toen ik een jaar of 7 was kreeg ik een grote poster van het Wereld Natuur Fonds voor op mijn kamer. Het was een soort van wereldkaart met daarop een verzameling dieren die met uitsterven werden bedreigd. Er stond een grote wisent op ergens in Oost-Europa en een vingerdiertje of de aye- aye, dat in Madagaskar leeft, een vreemd aapachtig beestje met aan iedere voorpoot één hele lange vinger, die zo lang en dun was, dat hij ieder moment leek te kunnen breken.

De zwarte neushoorn, de Syberische tijger, de bekende reuzenpanda, ze stonden er allemaal op. Zouden deze dieren echt op het punt staan om uit te sterven, mijmerde ik regelmatig, terwijl ik de poster bestudeerde. Maar dat zou toch afschuwelijk zijn, een ramp, een criminele daad van de mensheid. Het leek me dat het uitsterven van de wisent of het vingerdiertje erger was dan het sterven van mijn opa, die met kanker in het ziekenhuis lag toen ik 7 was, al had ik nog nooit wisenten of vingerdiertjes gezien, behalve op die poster in mijn kamer.

Nu, vele jaren later, heb ik mij afgevraagd hoe erg het verdwijnen van een planten- of diersoort  nu eigenlijk is. In een boek. En ik heb mij door het stellen van die vraag alleen al, de woede van vele natuurliefhebbers op de hals gehaald. Hoe durft u deze vraag te stellen. Ieder soortje doet er toe en het is onze taak, deze hoe dan ook te beschermen. Dat voelde onplezierig. Het is niet leuk als men woedend op je is. Toch sterkt juìst deze woede mij uiteindelijk in mijn vraag.

Blijkbaar het ik een gevoelige snaar geraakt en is het lastig om rationeel mijn vraag te beantwoorden. Overigens maak ik mij wel zorgen over de natuur en al het levende spul dat er is.

Er is namelijk verontrustend weinig van. Pak in gedachten al het leven dat er op aarde is: bossen, vogels, koeien, bacteriën, vissen. Pers het water eruit. Maak van de overgebleven klomp een soort van laminaat en leg het laminaat weer terug over de aarde. Dan zou dat een laagje laminaat van 4 mm dik opleveren, een heel dun laagje. Een laagje dat tot voorzichtigheid en bescheidenheid maant. Dàar maak ik mij zorgen over, maar nog steeds niet over het verdwijnen van soorten. Ook niet na het schrijven van een boek en ook niet na al die boze reakties.