De zang van de vink wordt de 'vinkenslag' genoemd. Het klinkt als een watervalletje dat aan het eind nog even met een krul omhoog stroomt.
Stereotiep
De Veldgids Vogelzang omschrijft de vinkenslag als een typische 'stereotype strofenzanger': Hij zingt steeds hetzelfde liedje. Tot vervelens toe, bijna.
Kenmerken zang van de vink:
vinkenslag: snelle serie dalende tonen, met een krul omhoog aan het eind
roep: een losse 'pink'
soms imitaties, zoals de roep van een grote bonte specht op het eind van de slag
In het vroege voorjaar hoor je soms een 'on-af' liedje, wanneer de vink nog op gang moet komen.
Vink
De vink is herkenbaar aan de rode buik, borst en gezicht, met een grijsblauwe pet en nek. De vink heeft een forse 'zaadsnavel'.
Het vrouwtje is lichtbruin, met witte en gele horizontale strepen op de vleugel.