De wonderlijke grijze dolfijn

Karin Hartman doet al bijna 20 jaar onderzoek naar walvissen en dolfijnen op de Portugese eilandengroep de Azoren. Ze kijkt met name naar de grijze dolfijn. Een dier dat vanaf het allereerste moment haar hart heeft gestolen. Hartman bestudeert de familiebanden en het sociale gedrag van deze intelligente diersoort. Zo ontdekte ze dat niet alleen de vrouwtjes grijze dolfijn met elkaar optrekken. Ook de mannetjes blijven in de puberteit lang bij elkaar. Ze lijken een soort ‘mannelijke alliantie’ met elkaar te sluiten. En dat is zeldzaam gedrag bij zoogdieren.

Rond de Azoren komen verschillende dolfijnsoorten voor, waaronder de tuimelaar, de gewone, de gevlekte, de gestreepte dolfijn en dus de grijze dolfijn (ook wel Risso’s dolfijn genoemd). Hartman doet er al sinds 1999 onderzoek via haar stichting Nova Atlantis . Het belangrijkste onderdeel van het onderzoek is het gedrag en de sociale structuur van de grijze dolfijn.

Grijze dolfijnen worden met een zwartbruine kleur geboren en kleuren witter naarmate ze ouder worden. Hun lichaam zit vol met schrammen en littekens, die ze hebben opgelopen bij onderlinge gevechten en gevechten met pijlinktvissen. Daarom zijn ze ook goed individueel te herkennen. Hartman kan zo vrijwel elke grijze dolfijn onderscheiden.

Op de Azoren is de grijze dolfijn een van de vijf soorten waarmee officieel gezwommen mag worden. Volgens Hartman zijn deze toeristenuitjes schadelijk voor de soort en is het net zo vreemd als het slapen met wilde leeuwen. Ze vindt dat het verboden moet worden.

Onlangs kwam haar eigen documentaire ‘Scars, politics in blue’ uit, over 18 jaar dolfijnenonderzoek. De film is in première gegaan op het Wildlife Conservation Film Festival in New York, en eind januari te zien in Nederland. Kijk hier naar de trailer van de film.