Dolf Jansen: Onderweg

Sinds ruim een maand ben ik weer onderweg, lieve vroege luisteraar, of eigenlijk wat meer onderweg dan gemiddeld. In mijn geval betekent dat dat ik tourende ben: theater hier, theater daar, kleine zalen, middenzalen, Ziggodome….althans, Ziggodome, daar fietste ik laatst langs. Best groot. En lelijk ook, als je ’s avonds laat dat constante bombardement van neon en bewegende beelden over je heen krijgt. Maar goed, je kunt het ook als waarschuwing zien voor optredens van allerlei artiesten waar je echt niet heen wilt.

De voorstelling die ik speel heet BIJNA en toen ik naar mn komende week keek, kwa speelplekken, dacht ik zowel ‘wat ben ik bevoorrecht dat ik op deze manier al dertig jaar door het land mag’, meer ook ‘wat kom ik een hoop tegen dat niet vanzelfsprekend is, dat bedreigd wordt, of bedreiging in zich draagt’.

Nou ben ik erg optimistisch van aard, en geloof ik zeer in de invloed die je als een enkel mens op het grote geheel kunt hebben, maar elke plek de komende week doet meer met me dan alleen haaaa, lekker spelen!

De komende twee dagen ben ik voor deze zender op het mediapark, en dat betekent na gedane arbeid op loopschoentjes het bos is, een voor mij altijd meer inspirerende omgeving dan dat hele mediapark. En de bomen interesseert het niet of ik goedlopende zinnen in de microfoon zeg, of gewoon eens ruim een uur mn mond houd.

Woensdag ga ik naar Hoofddorp, en weet ik dat alles dat raakt aan Schiphol, KLM en vliegverkeer anderszins bij het publiek wat harder aan gaat komen. De voorstelling BIJNA bevat 7 verhalen over onderweg zijn en 1 over aankomen, hoewel al bij de eerste try out op 30 maart iemand opmerkte jij bent helemaal niet aangekomen, Dolluf, dus nu gaat het laatste verhaal over arriveren. Het blijft, voor mij, voor velen, onmogelijk te bevatten hoe je, als land, als regering, zegt duurzaamheid na te streven – groenste kabinet ooit, u weet wel – en dan niet alleen het vliegverkeer in dezen ongemoeid te laten, maar zelfs groei na te streven. Met economische motieven. Die wellicht puur economisch kloppen, maar als je ondertussen op de ene plek op aarde extreme droogte en hitte ziet toenemen, en elders halve ecosystemen ziet verdwijnen, moet er toch een moment komen dat dat economische argument niet meer telt. Of minder. Normale BTW-tarieven, accijns, eerlijke belastingheffing, geen ontduiken van geluidsafspraken meer, geen volgende luchthaven openen, treinverkeer in Europa betaalbaar, het is een zowel simpele als volstrekt doeltreffende opsomming.

Donderdag speel ik in Ede, ga ik natuurlijk het bos in, maar ondertussen gaat door mijn hoofd dat biomassa opstoken voor duurzame energie slim lijkt, maar als we er – hier of elders - op grote schaal bomen voor omhakken weet ik echt niet of al die subsidies wel wijs besteed worden.

Vrijdag Heemstede, dus de duinen in richting Zandvoort, en daar moet ik zorgen me niet te druk te maken om mogelijke zeespiegelstijging, laat staan over de mogelijkheid dat er een racecircuit wordt gereanimeerd, met alle schadelijke uitstoot-, geluids- en fileproblematieken van dien.

En zaterdag in Bovenkarspel zie ik de oneindige weilanden, de hardwerkende boeren die ons voedsel produceren en denk ik aan een systeem dat wel echt duurzaam is, en ervoor zorgt dat die boeren redelijk betaald worden en niet ten onder gaan in regelgeving, leningen, Europese maatregelen en kalversterfte.
En dit, wat ik u schets, is nog maar een week. Uitroepteken.
Nogmaals, ik ben een optimist, en ik denk ook wel eens aan vrolijker dingen, maar het idee dat we op allerlei manieren oprecht duurzaam en rechtvaardig zouden kunnen zijn en handelen, maar dat beinvloed door allerlei argumenten en emoties niet doen maakt me soms ook wanhopig.

Oke, BIJNA.
Prettige zondag!