Advocaat van de natuur en spreekbuis van het milieu.

Fifon: Damhert Rambi

  •  
28-12-2014
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
Jean_Fifon.jpg
Beste Damhert Rambi,
Ik nam kennis van uw epistel, las tussen de regels dat u vreest voor uw leven. Mag ik er op wijzen dat ook mensen vrezen voor hun leven? Al zijn de meesten er wel van overtuigd dat ze nooit door een hert zullen sneuvelen.
Rambi! Een Bambi op voet van oorlog. Uw naam deed mij denken aan een krantenkop uit 2012: ‘Damhert al weken op stap met riek in gewei’. Was u dat? De aanklacht tegen jullie damherten is gestoffeerd: hooliganisme in het verkeer, té vruchtbaar, het ontschorsen van de kardinaalsmuts – een zeldzame struik – , de verminking van tuingenoegens, huisvredebreuk, het onteren van kerkhofgroen en schade aan de ‘kapitaalintensieve landbouw’. Ik wil gerust bemiddelen, maar ik vrees Rambi, dat het water tussen beide partijen aan de diepe kant is. Zo nam ik kennis van uw visie op de Nieuwe Wildernis. Volgens u zijn dat de villawijken en bloembollenvelden die zich naast uw duin hebben uitgezaaid. Daar groeien de Michelinsterren van jullie voedselpakket; tuinviooltjes, buxusstruiken, stokrozen, fruitbomen en tulpenbollen.
U zegt ook dat het pestgedrag is begonnen met de aanleg van een 20 kilometer lang en 2,40 meter hoog hek rond uw reservaat in de duinen, en u wilt weten of dit ‘normaal’ is. Hier haak ik af, want bij Moeder Natuur delen Normaliteit en Abnormaliteit hetzelfde bed. Ik mag wel beamen: in het relationele verkeer tussen mens en damhert is er niks nieuws onder de zon. ‘Ontsnapte herten afgemaakt’, het is een trouwe krantenkop. Stoute damherten laten steevast een alarm afgaan.
Nadat jullie onder Romeins bevel naar West-Europa zijn teruggebracht, werd het een jachtgebruik om damherten achter slot en grendel te houden. Bij uitbraken zorgde dat al in de middeleeuwen voor veel laweit. In een Engels parkwoud, het New Forest, leefden vele eeuwen tussen de 4000 à 8000 damherten ten gerieve van de adel. Meestal bleven ze in hun Forest, maar vaak ook deden zij aan ‘raiding the farmers’ crops’, smikkelden ze van de boerengewassen. In 1851 kwam er een wet van: de Deer Removal Act. Vrij vertaald: de Herten Oprot Wet. Doel: kill the deer! Slechts een handvol dammen ontsprongen de dans. De doorluchtige Prins Maurits van Oranje ging hen in de zeventiende eeuw al voor. Voor zijn jachtplezier in het Haagsche Bos gaf hij honderd Britse damherten een inreisvisum. Driewerf helaas, de damherten vermenigvuldigden zich zo hard ‘datse quamen tot het getal van 400 a 500’, en daar was zijn Haagse Bos niet tegen ‘bastant’.
Tijdens de negentiende eeuw braken jullie door als parkdieren. Steden en buitengoederen zonder een hertenkamp sloegen een mal figuur. In Engeland leefden in 1892 ca. 71.000 damherten achter rasters, gespreid over zo’n 400 locaties. Dat verminderde met de jaren, maar door stormgeweld en oorlogen wisten honderden dammen in de bossen onder te duiken. Twist en tweedracht bleef jullie deel. Ik ken een bos op de grens van twee gemeenten, waar de ene burgermeester koos voor afschot, en de andere voor damhertenbehoud. Door de vete raakte zelfs de gemeenschappelijke kermis afgelast. Eerder hadden Bambivrienden het hekwerk doorgeknipt waar enkele damherten waren samengedreven. Nooit laten de bozen der aarde tussen hun tenen kijken. Het plan om in uw duin met vier schutters op één jaar tijd zo’n 1000 van uw soortgenoten neer te leggen, mag dan stoer klinken, uw levensdrift laat het beste verhopen: Rambiiiiiiiiiiiiiii!!!!!!!!!!!!!!
Met vriendelijke groeten,
Uw Fifon
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Maandag, woensdag en vrijdag versturen wij je alle informatie uit de radio en tv-uitzending en het laatste internetnieuws.