Advocaat van de natuur en spreekbuis van het milieu.

Nathalie Baartman: Groene coup

  •  
25-09-2016
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
Nathalie-Baartman.jpg

© Nathalie Baartman

Daar zaten we om half elf ’s avonds met een glas wijn. Mijn milieuvriend en ik. Een milieuvriend is een vriend uit de groene sector die af en toe praat over broeikasgassen. De meeste mensen hebben geen milieuvriend, die hebben liever een paar oogklepjes. Dat snap ik. Mijn milieuvriend heet Jacques. En Jacques zegt soms dingen die een enorme aantasting zijn voor de Hollandse gezelligheid. Net op het moment dat ik een blokje kaas neem zegt hij:
‘Het gaat niet goed, Nathalie. Dit, hè, dit fantastische leven dat we nu hebben, zal ophouden te bestaan. En het gaat al sneller dan we vermoeden. Iedereen roept dat het vijf voor twaalf is. Dat is het allang niet meer. Het is half vijf in de nacht. Het is niet de vraag of overstromingen, extreme droogte, uithongering, uitsterving van dieren, planten, mensen en honderden miljoenen vluchtelingen wereldwijd zullen plaatsvinden. Het vindt plaats. We gaan ten onder. Er is geen weg meer terug. Het enige wat we nog kunnen doen, is de schade enigszins beperken.’ Het komt nogal binnen. Ik denk aan ons fantastische leven. Dat ik onlangs, tegen al mijn principes, een elektrische fiets heb aangeschaft, waarmee ik opgeladen en al met 25 km per uur door het Twentse landschap glijd, omringd door vrolijkmakend getjilp van vogels en de rustgevende aanblik van een stel koeien in de schaduw. Ik denk aan dat strandfeest waar ik als een dronken Sufi eindeloos rondjes draaide in mijn lange rok. Maar als ik de krullen van mijn dochter voor me zie, krijg ik haast buikpijn in mijn keel.
‘Ik wil niet dat dit ophoudt, Jacques,’ zeg ik. Alsof hij morgen kan bellen met een beunhaas, die zorgt dat het goed komt. Het glas wijn kijkt me aan. ‘Nu even niet, Chardonnay!’ ‘Wat moeten we doen, Jacques?,’ zeg ik. Alsof hij een CO2 stofzuiger in de kast heeft staan. Alsof hij windmolenparken uit z’n mouw kan blazen.
‘Alle kolencentrales moeten gesloten worden. Liever nu dan morgen.’ ‘Waarom doen ze dat dan niet, Jacques?’ Ik voel een intense neiging om Rutte bij z’n schoudervullingen te pakken en alle algemene beschouwingen uit z’n driedelige pak te klepperen. ‘Zullen we een coup plegen, Jacques? Word jij de eerste milieudictator op aard. En ik jouw linkse hand.
Kolencentrales dicht. Per direct aanleg van windmolenparken zonder pardon. Algeheel verbod op wasverzachters, terrasverwarmers en bladblazers. Iedereen verplicht aan de groentekroket. Vliegen slechts toegestaan voor vogels. Klaar. Alleen nog China en Rusland overtuigen. Jacques neemt een slok van zijn wijn. ‘Mag lang douchen dan ook niet meer?’ ‘Jawel, dat mag. Alleen jij, Jacques. Want anders ben je geen dictator.’
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Maandag, woensdag en vrijdag versturen wij je alle informatie uit de radio en tv-uitzending en het laatste internetnieuws.