Rob Terpstra: Druk op de weg

Ondanks het weinige verkeer ben ik niet de enige die op pad is. Het is zelfs druk op de weg en voortdurend manoeuvreer ik om botsingen, ongevallen met letselschade, of zelfs dodelijke aanrijdingen te voorkomen. Honderden, nee duizenden slakken zijn op weg van de ene naar de andere kant van de weg. Ze kruisen allemaal mijn route, of beter: ik kruis het pad van al deze kruipers, of wacht: glijders. Ze glijden voort over hun eigen slijm. Maar echt glijden is het niet, want telkens wanneer ze een stukje voortgegleden zijn, moeten ze de glijbaan weer voor hen fabriceren. Alsof Erben Wennemars met een instant ijsmachine op zijn rug, na elke gegleden meter, de volgende weer moet voorzien van een laagje glij-ijs.

Wat er gebeurt met al die slakken is zowel voorspelbaar als gruwelijk. De minderheid haalt de finish. Het is geen wedstrijd in wie er het eerst is, het is een wedstrijd in wie er aankomt. Zoals in essentie elke wedstrijd een persoonlijke is, het gaat om jouw finish: het heelhuids aankomen op de afgesproken plek. En de vraag 'waarom steken die slakken de weg over' stellen, is naïef. Ze trekken op het moment dat het voldoende vochtig is. Dat is geen reden maar een biologische vaststelling. Het beestje is geprogrammeerd om dat te doen, vrij naar Darwin is de aanpassing om te trekken bij vochtige grond voor de slak een succesvolle overlevingsstrategie. En ondanks onze slakverdelgingsstroken, blijft de soort bestaan. Er is nog geen noodzaak voor de slak om onze wegen te mijden.

Zit er een diepere grond achter het oversteken van de weg, wat haast lijkt op een kamikaze actie? Zijn de slakken levensmoe en is dit hun euthanasie praktijk? Dan ben ik de euthanasie arts zonder papieren, want een enkeling is onder mijn achterband tot prut gedrukt. Bruine prut, die opdroogt tot die bruine vlekjes op de weg die je in Frankrijk veelvuldig ziet een paar dagen na de laatste regen. En ik altijd maar denken dat het modder was! Is dit de simpele verklaring voor het gedrag van deze beesten? Een zelfverkozen einde aan hun leven? Of is de werkelijkheid veel natuurlijker? En heeft het te maken met het toeval volgens Darwin? Is de eerste slak die ooit stierf op de weg aanleiding voor massa eettoerisme? Want de slak is natuurlijk ook gewoon een voedzaam hapje, vraag maar eens aan een fransman."