Stammen we af van de wateraap?

Het klinkt fantastisch: onze voorouders wadend door het water, op zoek naar schelpdieren. Af en toe onder water duikend om een vis te vangen. In de evolutieleer heet deze theorie de wateraaptheorie of de “Aquatic Ape”-theorie. Een theorie die ons rechtop lopen, onze weinige beharing en ons onderhuids vetweefsel allemaal koppelt aan het leven als wateraap.

De theorie startte bij de  Britse marien-bioloog Alistair Hardy (1929) en werd sterk verdedigd door de schrijfster Elaine Morgan (1920-2013). Een meer correcte aanduiding van de theorie is het “kustgebonden verspreidingsmodel”. Maar hoe mooi en idyllisch het mogen klinken, de theorie wordt binnen de wetenschap absoluut niet breed gedeeld. Bewijs is er namelijk helemaal niet. Nimmer zijn er fossielen gevonden die zouden wijzen op een leven in en naast het water. Fossielen van onze voorouders werden alleen gevonden in aardlagen die in die periode land waren.

Deze maand kwam de roman “Wateraap” uit, geschreven door Mariken Heitman. Als biologiestudente raakte ze enorm gefascineerd door de wateraaptheorie en in haar eerste roman neemt deze theorie dan ook een prominente plek in. De schrijfster gebruikt deze fantasietheorie als rode draad in de zoektocht van de hoofdpersoon naar zichzelf. Informatie over het boek vindt u hier.