Bas Haring: Hoeveel is de natuur waard?

Hoeveel is natuur waard? Wat zijn soorten waard? En wat is de waarde van de verscheidenheid van die soorten?
Vragen die mij boeien.
In mijn zoektocht naar het antwoord op die vragen ben ik een mooi woord tegengekomen: "soorteren". Met dubbel-o. Zodra de natuur wordt ge-soorteerd stijgt-ie in waarde.

Ik heb vroeger postzegels gespaard. Tot m'n elfde ongeveer. Al toen ik heel jong was, een jaar of acht, ging ik af en toe alleen met de bus naar de stad. Op zaterdag, naar de postzegelmarkt. Daar kocht ik dan één of twee postzegels, en dan ging ik weer terug.
Voor m'n verjaardag heb ik toen een keer 100 gram ongesorteerde postzegels gekregen – ongesorteerde postzegels gingen echt per gewicht. Tussen een kartonnetje en doorzichtig cellofaan zat een bergje zegels. Allemaal verschillende. Zodanig verpakt dat de voorkanten zichtbaar waren door het cellofaan, maar verder zaten ze dwars door elkaar heen. Ongesorteerd. Dat was misschien spannend: ik wist niet wat er in zou zitten, maar het kwam ook een beetje goedkopig op mij over. Nadat ik de zegels netjes had uitgezocht en in mijn album had gestopt nam mijn waardering voor de zegels toe. Het sorteren en overzichtelijk maken van mijn verzameling postzegels gaf deze zijn waarde. Ik hechtte aan de sortering van mijn album en de zegels daarin.
Dat is niet alleen met postzegels zo. Mijn moeder had een letterbak – in dezelfde periode dat ik postzegels spaarde. Heel veel mensen hadden destijds een letterbak, dat was een soort van hobby, of rage, maar ik geloof dat letterbakken nauwelijks nog bestaan. In zo'n letterbak – een houten, platte, zeer ondiepe kist die aan de muur werd opgehangen – zaten allemaal frutsels. Mijn moeder zette er eierdopjes in, maar ik weet van mensen die er eikels, kastanjes en dergelijke in verzamelden. Of zo maar dingen die in huis slingerden. Bij een lagere school-vriend van mij hing thuis een letterbak met een clipje van een frisdrankblik. Zo'n clipje dat overblijft nadat je het blikje opengetrokken hebt. Een op zich compleet waardeloos ding dat toch waardevol werd omdat het zo netjes gesorteerd lag in die letterbak.

Met natuur gaat dat volgens mij net zo. We ordenen de natuur en stoppen planten en beesten in soorten. De koeien bij de koeien, de varens bij de varens enzovoort: "soorteren". Wat zou de natuur ons waard zijn als we al die soorten niet hadden gekend? En wat is de werkelijke waarde van de natuur? Die van de gesorteerde, of ongesorteerde versie?