Trees Roose: De spar

Er zijn mensen die met droge ogen naar het neerhalen van een boom kunnen kijken. Ik heb het al moeilijk als ik in ons dorpskrantje alleen al léés dat aan de Kerklaan een kapvergunning is aangevraagd voor 1 es, 2 berken, 1 alnus en 1 ulmus. Nog nooit heb ik van een alnus of een ulmus gehoord, maar ik voel me op afstand solidair met die onschuldige bomen, die daar aan de Kerklaan in montere onwetendheid nog fris en groen staan te ritselen.

Rupsen schuiven er kordaat tegen omhoog met het vaste voornemen vlinder te worden, pissebedden zitten er met de hele familie comfortabel onder de schors, maar in de krant staat de executiedatum al vermeld. Nog slechts enkele weken en er zal gekapt en gezaagd worden, en waar eens de alnus en de ulmus stonden zal een lege plek zijn met een stronk en wat houtsnippers. Vasalis heeft er ooit een hartverscheurend gedicht over geschreven: “Er is een boom geveld met lange groene lokken, hij zuchtte ruisend als een kind, terwijl hij viel, nog vol van zomerwind, ik heb de kar gezien die hem heeft weggetrokken”. Zelf heb ik vorige zomer een naaldboom moeten laten slopen. Een drama.

Het was een enorme spar die welgemoed op weg was gegaan om 70 meter hoog te worden, maar midden in mijn tuin stond die, hoewel toch tamelijk royaal, niet echt op zijn on-Nederlandse ruimtebehoefte was afgestemd. Hij had in zijn eentje al wel bijna een lap grond nodig ter grootte van een voetbalveld. Ach, die prachtige boom, die er ook niets aan kon doen dat de vorige bewoners hem als baby zo hadden vertroeteld, en die nu zo fier over alle daken heenkeek. Die zo ruimhartig onderdak bood aan zowel schreeuwende eksters als aan de domme postduiven van mijn buurman. Was hij nou nog ziek en oud, dan hadden we het nog als barmhartige euthanasie kunnen zien, maar er was in de hele buurt geen gezondere boom dan deze. Elk jaar nieuwe takken met lichtgroene prille naalden, en doorgroeien maar, meters per maand. Toen de mannen in de groene pakken kwamen ben ik weggegaan op het moment dat zij er hardvochtig de top begonnen uit te zagen. Ik voelde me schuldig. Ik heb nog zachtjes Vasalis voor hem gedeclameerd, maar vallen deed hij toch.