Altijd gedacht dat ze alleen het water ingingen om af te koelen. Maar nu stonden ze - begin oktober - tot hun buik in een poel in de Twiskepolder. Roerloos, alsof ze mediteerden. Soms stapte er een met trage gang de oever op onderwijl grazend alsof water en land geen verschil maakten. Het avondlicht kleurde hun vachten goud. Maar ook dat liet hen onverschillig.
Lees meer
Reacties (4)