Tuinreservaat vijverhoek, “Eiland” natuurverhaal speelt zich hier af.

Beland op een onbewoond ei, ei, eiland…., in mijn tuinreservaat.
Datum geschreven, 04 augustus 2013, Soort verhaal: Fictie 70%.
Bijna, einde van het jaar 2013. Blik nog even terug naar augustus i.v.m. de oproep van Vroege Vogels de eilanden verhalenwedstrijd. Aanleiding is het boek 'Eilanden' van de schrijver Albert Beintema, die de lezer meeneemt naar negentig eilanden. Het - onderstaande - ingezonden eilandverhaal, stond nog op de harde schijf van mijn computer. Nu met de feestdagen in het verschiet - veel vrije dagen - is het dé tijd om veel te lezen?. Mijn inzending nu met U te delen, door het op mijn foto blog te plaatsen. Op de foto; de tuinvijver in het tuinreservaat, de inspiratie bron voor het schrijven van het fictie verhaal. Tevens beeldvormend - de omgeving - waar het verhaal zich afspeelt. Veel lees plezier.
Prettige Kerstdagen en de Beste Wensen voor 2014, met veel nieuwe kijk- en natuurbelevenissen.
WiLL.
Het is zondagmorgen een zonnige dag en de temperatuur loopt op. Kom tot rust op mijn vakantie adres. Een natuurcamping gelegen in het zuidoostelijk deel van de provincie Groningen, gelegen in het dal van de Ruiten Aa. Een landschap met een variatie aan groenkleuren, van zowel loof- en naaldbomen, riet langs de oevers en veel overhoeken met kruiden en wilde bloemen. Even verder op links van me in de open ruimte een groepje oude lijsterbesbomen, met oranje kleurende bessen, waarvan al een boom - met een stam doorsnede van 20 cm - is omgevallen, door de zware last van overweldigende bessendracht. Op de achtergrond hoor ik zingende vogels. Enkele bijzondere soorten zijn: een ratelende grote lijster, die voedsel zoekt voor zijn jongen Een paartje buizerds met twee bedelende jongen, die je de gehele dag - om voedsel -hoort roepen. Voor het ultieme Franse zomerse gevoel, twee wielewalen die gisteren morgen hoog boven in de boomtop zaten. Bijna boven m’n caravan luid roepend en zingend, dudeljo, dudeljo klonk het!. Zacht hoorbaar is het afstervende gillend geluid van een jong biggetje, wat wordt voortgebracht door een opschrikkende waterral. Ook met de insecten - in de nabije omgeving - zit het wel goed. Ik zie vele soorten: juffers-, libellen- en vlinders. Onder de soorten; een bruine vuurvlinder kunnen aan “vinken” op de streeplijst. Gisterenavond nog kwam een mede kampeerder naar me toe met de vraag; hé WiLL er zit een grote vlinder onder de tentluifel weet jij welke soort het is? Later na enig speurwerk op het internet op de website: www.vlindernet.nl kwam ik er achter. Een nachtvlinder uit de familie Sphingidae; de populierenpijlstaart (Laothoe populi) een bruine pijlstaart met een spanwijdte van 70 tot 90 millimeter, een pracht beest. Voor me op de tafel een ligt een stapeltje vogelbladen die ik nu door een overvloed aan tijd eens grondig door kan lezen. Rechts van de lectuur staat mijn laptop, via een Wi-Fi verbinding internet, afgestemd op radio 1 Vroege Vogels. Het is bijna na achten en de radio uitzending vanaf de rand van het Naarder meer begint. Even later hoor ik de oproep en uitdaging om een verhaal te schrijven over een eiland, belevingsverhalen zowel fictie als non-fictie is toegestaan. Opeens dwalen m’n gedachten af naar mijn tuinreservaat en sta ik op het klinkerterras aangrenzend aan mijn tuinvijver. Midden in die ovale vijver met een afmeting van ca. 5.50m bij 3.50m ligt - in het plas-dras - een klein eiland. Dan duizelig ik verder weg en val op het eiland tussen een plant met blauwe bloemen. De plant met vele kleurige bloemetjes, zes zacht blauwe lintblaadjes, geelhartje en een witte stervormige rand, de plant rijkt bijna 2.00m boven mij uit. Door mijn hoofd schiet (reuzen) Vergeet-mij-nietje (Myosotis). Dan klim en klauter ik over de plantstelen richting de rand van de modderige vijveroever. Onderweg terwijl ik een weg zoek door dorre smalle platte scherpe bladeren, loop ik onder een plant door. Als ik omhoog kijk; schat wel zo’n zes meter hoog, zie ik verschillende bruinzwarte 50 centimeter lange ronde pluimen, het lijken wel sigaren. Dan realiseer ik me dat het de grote lisdodde (Typha) is. Een moerasplant uit het geslacht van de lisdoddefamilie (Typhaceae). Opeens zie ik een reuzen insect landen boven op de donkere sigaren. Geel groenig van kleur met zwarte zijstreepjes, de grote vleugels staan haaks op het lichaam. Ook zie ik een paar grote knikkerachtige ogen die samengesteld is uit zeskantige vlakjes. Plotseling zie ik een tweede exemplaar – steenrood achtig van kleur- die bijna een poging doet om boven op het insect landen. Dan realiseer ik me dat het libellen zijn. De eerste libel het vrouwtje en de andere het mannetje?. Door de vluchtbewegingen van de vleugels - die bijna als helikopterwieken rond gaan - ontstaat er een luchtverplaatsing. Hou me stevig vast aan de platte scherpe bladeren met gele bloemen, die lijken op de lisdodde. Grote zaaddozen gaan boven me heen en weer, en moet oppassen dat ze niet tegen m’n hoofd slaan. Ook het geluid van de rammelende zaden in de dozen kun je goed horen. Het is de gele lis (Iris pseudacorus) een plant uit de lissenfamilie (Iridaceae). Daarna zie ik dat het rood gekleurde mannetje een bloedrode heidelibel is. De bloedrode heidelibel (Sympetrum sanguineum) is een libel uit de familie van de korenbouten (Libelludae). Brut, in de tweede landing vlucht poging zie ik dat het libellenvrouwtje met grof geweld als ware met een tang achter de kop gegrepen wordt. Als één tandem vliegen ze nu beide door het luchtruim richting de modderige oever. Ze landen op een rottende waterpantstengel, dan vind de paring plaats en worden de eitjes afgezet in het water. Ben nu aangekomen bij de oever en sta langs de waterlijn. Kijk nu het water in en zie een grote glazen klok. Het lijkt wel een duikersklok, zo groot van afmeting. De waterspin, ook wel duikerspin of duikerklokspin (Argyroneta aquatica) is een spin uit de familie Cybaeidae. De waterspin maakt een web onderwater – brengt lucht in - zo wordt de luchtklok geconstrueerd. Doormiddel en gebruik van zijn behaarde poten kan hij lucht vervoeren en opslaan in het onderwater web. Tussen de onderwaterwerkzaamheden door, gebruikt de spin lucht uit de duikersklok. Ook brengt de spin verse zuurstofrijke lucht terug in de duikersklok. Iets verderop zie ik onder water de larve van een schietmot, bouwend met zand, steentjes en slakjes aan een kokertje. Kokerjuffers maken als larve een kokertje - deze wordt door de larve meegedragen - om zijn lichaam te beschermen. Dan kijk ik over grote platte drijvende bladeren en langs witte bloemen, naar de overkant van de vijver. Daar land net een grote zwarte vogel met een oranje oogring- en snavel. Al jaren de nummer 3 van de tuinvogeltellingen, de merel (Turdus merula) een vogel uit de familie Lijsters (Turdidae). Bij deze hoge temperaturen is een bad in een tuinvijver een over heerlijke verkoeling. De waterdruppels vallen om me heen maar ook de bewegingen van de vogel geeft een deining aan het water. De waterlelies golven heen en weer. Dan komt uit het niets door de lucht een middelgrote groene kikker op een van de waterleliebladeren gesprongen. Gelijktijdig land op een witte bloem een groot insect. Deze normaal klein van formaat kikker; de poelkikker of kleine groene kikker (Pelophylax lessonae, is een kikker die behoort tot geslacht van de groene kikkers (Pelophylax). Hij ligt nu plat gedrukt op het drijfblad. Rustig verzet hij zich, zijn bek in de richting van het gelande insect. Nog een klein stukje dichter bij, een rustige uithaal volgt. In een vloeiende beweging zie ik de kikker met zijn lange tong het insect plakken en naar binnen werken. Dan is het weer rustig aan de waterkant. Op de achtergrond hoor ik kibbelende huismussen en een vink fluiten. Kijk omhoog en zie aan de skyline langs scherende gierzwaluwen, die niet tot de familie van zwaluwen behoren. De gierzwaluw (Apus apus) is het enige lid van de familie der Apodidae die in Nederland en België voorkomt. Er vliegen ook “gewone” zwaluwen, huis- en boerenzwaluw, leuke kwebbelende vogels die per dag in de lucht vele aantallen insecten vangen. Terwijl ik omhoog kijk, komt er uit de lucht met grote snelheid loodrecht naar beneden vallen. Een turquoise blauwe vogel met oranje borst, rode snavel en een korte staart richting de waterspiegel vliegend duikend. Een plons en een helskabaal van opspattend water volgt, waterdruppels vliegen als kanonskogels langs me heen en op het water, waarna een boeggolf volgt. Al achteruit lopend, me snel omdraaiend ren ik weg om de plonsgolf te ontwijken. Van afstand zie ik de vogel al vleugel wiekend, met een grote oranje kleurige vis boven uit het wateroppervlak komen. Het is de ijsvogel (Alcedo atthis) een water minnende vogel uit de familie ijsvogels (Alcedinidae). Een tijdje geleden, het was laat in de herfst, kwam een collega naar me toe die mij vertelde “heb nu een tropische exotische uitziende vogel blauw van kleur in mijn voortuin. Weet alleen niet precies welke vogel het is. Heel tactisch in verband met de naderende winter, het ijskoude jaargetijde die deze vogelsoort zijn naam geen eer aan doet, vroeg ik aan hem “heb je ook een vijvertje met goudvis en –winde aan de voorzijde van je woning”?. Ja!, was zijn volmondig antwoord. Waarop ik kort reageerde met “dan moet je deze vogel de komende tijd koesteren”. Nu nog denkend aan zijn reactie en gezichtsuitdrukking, zag ik dat hij blij was met mijn advies. Maar nu is het de ijsvogel die nu al, mijn tuinvijver komt leeg vissen. Dan land de ijsvogel met de goudvis op een overhangende tak. Hij dood de vis - door het een paar keer slaan van de kop op de tak. Opeens wordt ik abrupt aan mijn arm getrokken en ontwaak uit mijn vijvereiland droom. Besef dat ik nog in de tuinstoel zit op de groene camping. Waarop mijn vrouw tegen me zegt “zou jij niet eens de broodjes halen voor het ontbijt”!, het is al bijna tien uur. Op de achtergrond, bijna tegen het einde van de Vroege Vogels radio uitzending van 4 augustus 2013, hoor ik Janine nog net afkondigen en zeggen “nu nog eenmaal het zomerse geluid van de uit Frankrijk mee gelifte kraakcicade” tot volgende week zondag.