Japanse kruiskwal

Onder water in de Grevelingen en Veerse meer doemt de Japanse kruiskwal op. Telkens raakt ze me met een gevoel van verwondering. Uit het donkere water verschijnt ze als een fragiel kunstwerk: bijna volledig doorzichtig, met een fel oranje kruis dat lijkt alsof het met de hand is geschilderd. Mijn blik blijft eraan hangen. Ik wil dichterbij, rustig kijken, elk klein detail opnemen.

Wanneer ze door het water glijdt, beweegt ze met een precisie die bijna buitenaards oogt. Ze zweeft als een trage meteoor. Haar lichaam pulst zacht. Tentakels strekken zich uit als dansende penseelstreken. Ze schiet voorbij. Razendsnel. De groene pareltjes langs haar rand vangen het licht. Alleen als je stil blijft onder water, zie je het echt. In de zwarte achtergrond krijgt elk detail meer kracht: kleur, vorm, ritme, transparantie, alles wordt helderder, eerlijker. Elk moment is vluchtig.

Het is een kunst om haar vast te leggen. Toch staat ze hier: de centrale ring haarscherp, de subtiele ribbels van de tentakels zichtbaar, zonder ruis of bewegingsonscherpte. Het zwarte water vormt een perfecte achtergrond, waardoor haar transparantie en feloranje interne structuren prachtig uitkomen. Het contrast van kleuren en licht geeft een bijna buitenaards effect, levendig, maar nooit overdreven.

En toch is ze meer dan mooi. Een aanraking kan prikken, een klein teken van haar kracht. Zo fragiel en licht, en tegelijk sterk en levendig. Deze foto probeert alles vast te leggen: elegantie, snelheid, interne schoonheid, subtiele details en stille kracht. Een herinnering dat de zee, zelfs met haar bekendste bewoners, steeds opnieuw nieuwe wonderen toont.