Heggemus, winterse omstandigheden.

Toen ik vanmorgen in de winterfoto’s bladerde van 2010, kwam ik deze heggemus tegen. Die winter met geweldig veel sneeuw vanaf december. Vele “tuin”vogelsoorten bezochten tuin en voederplank, om de honger te stillen omdat het natuurlijke voedsel was afgedekt door een flink pak sneeuw. Vaak zag ik een paartje op de grond foerageren onder de voederplank. Wanneer je heggemussen ziet, valt het op dat ze schuifelen als een veldmuis, tussen de poten door van je voederplank op zoek naar gemorste zaden. In de zomer eten ze hoofdzakelijk insecten maar in de winterperiode vindt er een omslag plaats in hun vogelmagen en dat ze de uitgestooide en gemorste harde zaden kunnen verteren. In vroege tijden werd het “Heggemuschje” of wel Bastaardnachtegaal genoemd. Ook streeknamen zijn bekend; in het zuiden van Nederland wordt de heggenmus ook nu nog door de oudere vogelaars “blauwke” genoemd. Wanneer het straks weer voorjaar is en je nu denkt aan de zang van de heggemus hoor je in gedachten zijn flinter dunne, hoge en heldere vrij stereotiepe zang. Ook heggemussen uit Noord-Europa trekken in de winter naar het zuiden en westen. Nu op dit moment van schrijven is er nog geen witte winterse periode voorspeld, de tuinvogels zijn er blij mee.