Kleine jager, voedseldrang, dwingt tot dwangvluchten.

-VAKANTIEBERICHT 2015 [06]- Een heftig trillen en lawaai treed op als ik met de autobanden over het ijzeren rooster rij. Deze veekering ligt in de toegangsweg naar het ‘vogelparadijs’. Otenby Natuurpark. Rij door een kurkdroog landschap. Heb me laten vertellen dat er in geen weken een druppel regen gevallen is. In en op de uiterste takken van de doornachtige begroeiingen -o.a. mei- en sleedoorns- zitten nog op diverse ‘uitkijk’plaatsen Grauwe klauwieren. De aanblik van het landschap doet gelijk denken aan een dorre steppenachtige omgeving.
Het vogelreservaat is gelegen in de uiterste zuidelijkste punt van het eiland Öland (Ölands Södra udde). Op de parkeerplaats staan vele auto’s uit diverse Europese landen. Ze komen allen, om alleen naar vogels te kijken? De vele verschillende vogelsoorten die hier gezien kunnen worden lokt ze naar hier. Tevens ‘home’lokatie van de Zweedse vogelonderzoek organisatie en -ringstation Ottenby op de zuidelijkste punt van het eiland. Er is een Naturum (bezoekerscentrum), restaurant en een vuurtoren met de naam Långe Jan. Dit is de hoogste vuurtoren van Zweden en hij is voor het publiek toegankelijk. Dit gebied wordt beschreven in hoofdstuk IX van het Zweedse avonturenboek; Niels Holgersson wonderbare reis.

Wanneer we lopen langs de scherenkust (skärgård) -rotsachtige kustgebied, met ondiep en vaak brak water en talrijke, meestal kleine rotsachtige eilanden- daar zien we vele vogels zitten en vliegen. Grijze zeehonden liggen als een ‘zwaantje’ op de ronde rotsstenen in het water. Dobberend op het brakke zeewater -in de kleine plassen- Brilduikers, Grote- en Middelste zaagbekken en Eiders in overgangskleed. Mogelijk zijn in de aankomende herfst- en wintermaanden al deze vogelsoorten ook in Nederland weer te zien.
Als ik kijk naar de schuimkloppen op de aanspoelende golven richting zandstrand, zie ik boven het zeewater diverse meeuwen, sterns en visdiefjes vliegen. Regelmatig duikend in het water en opvliegend soms met een klein visje in hun bek. Verderop zitten andere zeevogels - beige en donker grijs van kleur zijn ze- op de ronde rotsstenen. Door de afstand en temperatuur trilt de lucht op de horizon zie ik in de vogelkijker. Af en toe vliegen ze op, gelijk met een snelle vlucht. Wendbaar en behendig jagend vliegen ze achter de ‘witte vogels’ met prooi aan. Gefascineerd kijk ik naar ze. Zie hun wisselend vliegbeeld, smalle lange spitse vleugels, openstaande wafelvormige staart met in het midden –symmetrische verdeeld- een duidelijk zichtbare langere scherpe punt. Duidelijke aanknopingspunten voor determinatie van de soort. Pak mijn vogelgids erbij en vindt de vogel bij de ‘Jagers’. Kijk en zoek verder dan kom ik uit bij de, Kleine jager de algemeenste. Grappig is dat alle vierde soorten Jagers genoemd zijn naar omvang/grootte van de vogels. Beginnend bij Kleinste-, Kleine-, Middelste- en Grote jager.
De kleine jager is een vogel uit de familie van jagers (Stercorariidae). Vliegt snel en valkachtig als een andere zeevogel wordt achtervolgd. Blijft net zo lang achtervolgen totdat het slachtoffer zijn prooi loslaat of opbraakt. Net als meeuwen hebben jagers verschillende leeftijdsgroepen en daarnaast zijn er ook nog verschillende kleedvormen: licht, intermediair en donker. Het individu dat ik zie vliegen wijst op een (2e kalenderjaar najaar) onvolwassen vogel.