Hemelgeitje
Dauwdruppels verwelkomen mijn sokken
wanneer de zon door de ochtend breekt.
Ik heb me uit mijn tent laten lokken
het paradijs waarbij alles verbleekt.
Wakker word je vanzelf als de vos vol
en recht in je gezicht kijkt, velen
kennen dit niet, liggen nog in hun hol
terwijl ik vier grote jongen zie spelen.
Mijn aandacht gaat naar blauwe luchten
ik hoor werkelijk een echt hemelgeitje
het mekkeren tijdens hoge vluchten
zoek en ga liggen in het blauwe weitje.
Daar gaat ie weer omhoog, het hemels geitje
intussen kriebelt een spaanse ruiter mijn rug
en vibreert de lucht weer, wat een meidje
blauwgras verarmd, ik kom hier weer terug!
Henk Knibbeler, mei 2020 ( www.henkknibbeler.nl )
Lees meer
Reacties (1)
Wat een mooi gedicht bij deze foto !
Hgr. Helga