Konikpaarden

Wanneer je in Maaseik de brug over rijdt naar Nederland staan heel vaak aan de linker kant de wilde paarden. Zo ook vandaag. Ik parkeerde de auto. Normaal hou je flinke afstand van de paarden, maar iets zei me door te lopen in hun richting. Ik maakte de leider duidelijk dat ik ze met respect wilde benaderen en hij liet me begaan. Vooraan bij mij in de buurt stond een jong paard. Het kwam op me toe, terwijl zijn moeder bleef staan en toe keek. Opeens zag ik een hele grote wond aan het achterbeen van de jonge hengst. Ik vroeg hem of ik hem mocht helpen. Hij gaf toestemming. Ik begon om zijn genezing te bidden terwijl ik mijn handen richting zijn achterbeen hield. De hengst bleef doodstil staan, kwam alleen af en toe met zijn hoofd tegen mijn rug aanduwen. Mijn handen waren ijs en ijskoud. Ik wist niet of de healing via mijn handen doorkwam. Echter het feit dat hij zich door mij liet helpen moet de healing naar alle waarschijnlijkheid voor hem voelbaar zijn geweest. Ik mocht hem aaien en probeerde zoveel mogelijk klitten rondom de wond weg te halen. Af en toe tilde hij zelfs het gewonde been op.
De wond loopt door naar boven op het achterbeen.
Verklaring: Ik heb gestudeerd voor communicatie met dieren.