Buffelcicade

De buffelcicade is 6–8 mm groot met een hooggewelfd lichaam
en een zeer groot kop-borstschild.
In de kop staan de ogen bolvormig naar buiten.
De cicade is heldergroen met een smalle, lichte rand aan het
halsschild, dat aan elke zijde en van achteren in een doorn uitloopt.
De verspreiding van deze soort is vanuit het zuiden toegenomen.
Vooral in cultuurland is hij te vinden,onder andere in tuinen, hagen en greppels.
Bij de minste verstoring slaat hij vliegend op de vlucht.
Het vrouwtje legt haar eitjes in kleine groepjes in de schors van sleedoorn, jonge fruitbomen, rozen, frambozen en bramen.
Ze maakt voor het afzetten van de eitjes een spleet in de schors,waardoor op die plaatsen woekeringen ontstaan en ziektekiemen kunnen binnendringen, die schade aan de planten veroorzaken.
De larven zuigen later op deze plaatsen hun voedsel; de volwassen cicaden doen dat vooral bij frambozen, lupine,
guldenroede maar ook bij andere planten.
De buffelcicade is een goed voorbeeld van hoe een ingevoerd
insekt zich snel kan aanpassen en verspreiden, wanneer het klimaat dat toelaat.
De soort werd ongeveer 80 jaar geleden voor het eerst
vanuit Noord-Amerika in Europa binnengebracht.