Motmug

Een motmug (Psychodidae) is een klein dichtbehaard mugje dat ook wel 'motvliegje' en 'aalputmotje' genoemd wordt. Volwassen motmuggen worden slechts 3 tot 5 mm groot.Motmuggen zijn te herkennen aan hun behaarde vleugels die groter zijn dan hun lichaam. Ze variëren in kleur van geelachtig tot grijs en zwart. Motmuggen hebben twee lange behaarde voelsprieten op hun kop. De larven hebben geen poten en ogen, overleven alleen in een vochtige omgeving en zijn 1 tot 9 mm lang.
De broedplaats is altijd in de nabijheid van organisch afval, in vervuild troebel water of in vochtig organisch materiaal. In de open natuur zoeken ze naar vochtige, schaduwrijke plaatsen zoals onder vochtig dierlijk of plantaardig afval. Hier worden ook de eitjes gelegd, zodat de larven zich kunnen voeden met het rottend organisch afval. De volwassen diertjes leven voornamelijk van organische bestanddelen, bacteriën, schimmels en nectar.
In de verstedelijkte gebieden zijn motmuggen terug te vinden in afvoergoten, nabij waterzuiveringsinstallaties, koeltorens, regentonnen, drinkbakken, afvalwater en onder bloembakken. Zo kunnen ze in rioleringssystemen, rond septische putten en rond vochtige composthopen in enorme hoeveelheden voorkomen.
In de woning komen motmuggen vooral voor nabij aflopen van toilet, douche en wasbakken. Vooral niet gebruikte of verstopte aflopen zijn favoriete (broed)plaatsen. Aangezien motmuggen vaak in rioolbuizen voorkomen, kan een open verbinding met de riool, zoals een lege sifon van een zelden gebruikte wastafel of de afvoerpijp voor regenwater, voor heel wat hinder zorgen.
Motmuggen zijn onschadelijk en ondanks wat hun naam suggereert, kunnen ze niet steken. Natuurlijk kan de hygiëne wel in vraag worden gesteld als er tientallen motmuggen uit bijvoorbeeld een riool, in een keuken binnen komen. De larven van de motmug en de motmug zelf kunnen nuttig zijn voor het leefmilieu, omdat ze zich voeden met algen, schimmels en bacteriën en zo zorgen voor de afbraak van organisch materiaal. Gr. Jan