Ui

Voor zover we hebben kunnen traceren dateert het uiengewas al van ruim 6.000 v. Chr. De vruchtbare bodem van het oude Mesopotamië in het gebied rond de Eufraat en de Tigris vormt naar alle waarschijnlijkheid de bakermat van onze Hollandse ui. Ook de oude Egyptenaren kenden de ui. In het Bijbelverhaal Exodus staat dat het volk Israël naar ‘ajuinen’ smachtte op hun reis door de woestijn. Ook is bekend dat de Egyptenaren de buitenste droge rokken van de ui gebruikten als natuurlijke kleurstof.
Na de introductie door de Romeinen in Europa werd de ui in de 13e eeuw als groente en smaakmaker razendsnel populair onder alle lagen van de bevolking. En dat is tot op de dag van vandaag eigenlijk zo gebleven. De ui is qua volume de meest geconsumeerde groente tijdens de hoofdmaaltijd ter wereld. Wereldwijd ligt de consumptie rond de 9 kilo per hoofd van de bevolking, maar in Libië ligt de gemiddelde consumptie bijvoorbeeld op maar liefst ruim 30 kilo per hoofd van de bevolking.