Het is feest… en dat mag gevierd worden!

Ook deze keer trok ik er weer opuit, de Oosterschelde in, om deze glorieuze dag te vieren met mijn Spaanse vriendinnen, de flamboyante flamencodansers van de onderwaterwereld. Met mijn medailles van het Open Nederlands Kampioenschap (ONK2025) als denkbeeldige castagnetten (en om eerlijk te zijn: ze tikten ritmischer dan ik ooit heb gedanst), liet ik me meevoeren in hun sierlijke, golvende choreografie.

Daar verscheen ze: de Spaanse danseres. Deze zeenaaktslak kroop niet alleen als een waardige diva over de bodem, maar zwom ook nog eens rond met meer elegantie dan ik ooit op een bruiloftsdansvloer heb weten te produceren. En geloof me, dat zegt wat.

Haar bewegingen wiegden als een onderwater-olé, haar lijf golfde als een mini-rode jurk in slow motion. Een uniek talent, én een perfect gezelschap voor een ONK2025 starters kampioen met een natte glimlach.

Op de terugweg naar huis hoorde ik mijn medailles nog steeds zacht tegen elkaar tikken, als kleine eigenwijze castagnetten die weigerden het feest te beëindigen.
Flamenco platworm in mijn hoofd, zout op mijn huid, en een verhaal dat bijna te mooi is om waar te zijn… maar gelukkig gewoon echt is gebeurd.

En zo eindigde deze dag weer met een glimlach en een grijns die stiekem warmdraait voor alle uitdagingen die het 2026 gaat brengen..