(Te) jonge merel?

Uit je verhaal blijkt duidelijk dat de ouders het jong al eerder op hadden gegeven. Het is niet waarschijnlijk dat ze, nu hij nog meer verzwakt was, hun verzorging ineens weer zouden oppakken.

Dus ja, het is zoals het is, punt! En ga verder.......!!

Groet, Minke.

Oh nog meer reacties! :) Bedankt voor het meedenken weer! Ja, ik denk ook dat ik het goed heb gedaan, al is er een klein twijfeltje. Ik zal even opbiechten waarom. Ik had een hele tijd van een afstandje zitten observeren, want ik wilde weten of zijn ouders nog naar hem omkeken. Maar dat was echt niet het geval. Maar toen ik besloot om hem alvast in veiligheid te brengen, want die drie blaadjes waar hij onder was gaat zitten boden niet echt bescherming en het was heel warm. Maar toen ik hem wilde pakken, zei hij Piep! en toen werden er opeens twee merels boos, die ik helemaal niet had gezien! En toen werd ik ook boos, dus ik riep "ja, okee prima, maar dan gaan jullie hem NU eten geven!" (Ik weet het, vrij zinloos) Dus ik heb me teruggetrokken, een kwartier verdekt opgesteld staan te kijken wat er ging gebeuren. Nou helemaal niks dus. Wat ik mezelf nu maar wijs maak is dat de ouders echt niet van plan waren om nog iets voor het kleintje te doen, maar dat de Piep! ze nog wel triggerde tot een instinctieve reactie, nog vanwege de hormonen enzo. Nou ja, het is zoals het is, mereltje is in ieder geval veilig.

Ik denk dat het inderdaad een kat is geweest. Ik had er al eens een naar boven zien turen met een pootje tegen de stam...

Als ze er wel vier of vijf krijgen, vraag ik me af hoe het met de rest is afgelopen. Ik heb gezocht, maar verder niks gevonden.

Ik had al eens gehoord dat je in de periode dat er jongen zijn geen pinda's mag voeren, het schijnt dat deze voor de jongen, die ze van de ouders krijgen, onverteerbaar zijn en het daardoor slecht met ze kan aflopen.

Vaak is het zo bij deze vogelsoort, dat er altijd in een nest van vier of vijf jongen, het allerlaatst uit het ei gekropen jong gedurende de veertien dagen van uit het ei komen tot uitvliegen te weinig eten krijgt en daardoor ook achter is met zijn groei. Als zijn grotere broers en zussen uitgevlogen zijn, krijgt het nog minder te eten en komt om van de honger of valt door honger gedreven uit het nest en is vaak letterlijk voor de poes. Men kan zo'n klein vogeltje zelf opfokken met eivoer en wormpjes, maar dat vergt veel tijd en geduld, vaak moet je in het begin ze letterlijk de bek "openbreken" en via een pipet voeren. Dit soort vogels kan zich dan wel later moeilijker in het wild handhaven en zijn alsnog voer voor poes of sperwer. Het is bovendien de laatste dagen snikheet geweest en dan kunnen de ouders ook moeilijker voedsel vinden, waardoor de kleinste jongen ook vaker de "klos" zijn. Ik voer dan ook het hele jaar door vogelpindakaas en universeelvoer en natuurlijk vogelstrooizaad. Dit jaar meerdere keren de grote bonte specht met jong gezien bij de vetpot en ook voor het eerst regelmatig een paartje holenduiven. De natuur is in onze ogen soms hart, maar het regelt zich zelf.

Prima opgelost Markuz. Je hebt groot gelijk en ik zou net zo regeren. Het verhaal klinkt of er een ekster- of kataanval op het nest is geweest. Pech voor het ene, geluk voor het andere kuiken.

Hij is te jong om zich zelf te beschermen door middel van vluchten, weg vliegen.

Maar de ouders blijven voeren, maar zijn gepiep is ook een uitnodiging voor de poes, m.a.w. ze heeft maar een kleine kans van overleven.

Oh ja, die... Tja, ik heb wat dat betreft misschien een wat ouderwets visie. Ik zie het als één van de taken van de mens om goed te zorgen voor onze planeet en al haar bewoners. En als er dan zo'n mereltje op mijn pad komt, vind ik het mijn verantwoordelijkheid om te zorgen dat het goed met hem komt. Dat vogeltje kan het niet, ik wel. Dus dan doe ik dat. Dat is mijn natuur. :)

We blijven elkaar kruisen..... Ik wordt dan doodgegooid met "dat is de natuur......"

Kijk, daar hoopte ik op......

Minke.